Cecile vertelt: 'Nadat ik een miskraam had, leek mijn man wel opgelucht'

De vrouw voelt zich vreselijk alleen in deze situatie.

Toen Cecile* (26) beviel van een doodgeboren kindje, stortte haar wereld in. Een miskraam krijgen is natuurlijk vreselijk voor alle betrokken partijen. Tenminste, dat zou je denken. Cecile krijgt namelijk sterk de indruk dat haar man Eric (32) wel héél weinig moeite heeft met de gebeurtenis. Op Reddit deelt de vrouw haar verdriet.

Onverwachte zwangerschap

"Afgelopen april werd ik - vrij onverwachts - zwanger," begint Cecile. "Mijn man en ik zijn twee jaar getrouwd, maar waren eigenlijk de komende twee jaar nog niet van plan om aan kinderen te beginnen. Toch besloten we het kindje te houden." Ze vervolgt: "De eerste 32 weken was er niks aan de hand. De baby en ik waren helemaal happy en healthy. We zouden een meisje krijgen, en hadden de babykamer al helemaal ingericht."

Cecile zelf keek er enorm naar uit om moeder te worden. Haar man was iets minder enthousiast, maar toch ondersteunde hij haar in alles. "Hij maakte af en toe wel opmerkingen over dat we er niet klaar voor zouden zijn. Mijn man is dokter en werkt veel, dus ik denk dat hij zich daarom extra zorgen maakte. Toch hielp hij met alles, van het strikken van mijn schoenen in de ochtend tot het bouwen van een wiegje. Tuurlijk was hij nerveus, maar hij deed het allemaal wel."

Miskraam

Maar toen, in de 32e week, ging het mis. Tijdens een routinematige echo bleek er ineens geen hartslag meer te zijn. "Mijn wereld stortte in," vertelt de vrouw. "Diezelfde dag nog werd de zwangerschap opgewekt, en beviel ik van mijn doodgeboren kindje. Ik kan me er nauwelijks wat van herinneren, behalve dat ik verschrikkelijk moest huilen toen ik haar in mijn armen kreeg."

De weken daarna waren een absolute hel voor Cecile. "Ik heb alleen maar gehuild. Gisteren was mijn uitgerekende datum geweest. Ik had zo graag moeder willen worden."

Weinig emotie

Wat de situatie nóg verdrietiger maakt? Cecile's man lijkt er eigenlijk nauwelijks mee te zitten. "Hij heeft geen moment gehuild. Noch in het ziekenhuis, noch tijdens de herdenkingsdienst. De dag na de herdenking haalde hij, zonder overleg, de babykamer leeg. En als mensen aan hem vragen hoe het met ons gaat, zegt hij dat het prima gaat. Maar met mij gaat het helemaal niet goed!"

"Iedere keer als ik moet huilen, is zijn reactie: 'het is oké, alles gebeurt met een reden'. Wat heb ik daaraan?" zegt de vrouw wanhopig. "Hij had er niet eens aan gedacht dat gisteren de uitgerekende datum was. Dat was een klap in mijn gezicht."

Cecile sluit af: "Het lijkt hem gewoon helemaal niks te doen. Hij geeft wel om mij, maar niet om het feit dat onze baby er niet meer is. Ik voel me zo vreselijk alleen. Hoe ga ik hierover met hem in gesprek?" Wat zou jij de vrouw adviseren?

*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op Reddit deelt de vrouw haar verhaal onder de naam throwra0329182.

Lees ook: Man vraagt advies: ‘Is het normaal dat mijn vriendin nog steeds met haar ex woont?’

Artikel bewaren? Pin hem op Pinterest!

Bron: Reddit | Beeld: Pexels