‘Ik was echt ongerust, misschien was ze iets overkomen’
Sanne* is net achttien en is derdejaars student van de opleiding tot pedagogisch medewerker. In haar vrije tijd verdient ze bij door op te passen op kinderen uit de buurt. Op een zaterdagavond werd haar gevraagd om op de kinderen van een collega van haar moeder te passen. Het leek een rustige avond te worden, tot de ouders drie uur later dan de afgesproken tijd nog steeds niet waren teruggekeerd…
Een vertrouwd bijbaantje
“Ik ben al een paar jaar oppas en ik doe het met veel plezier. Ik ben gek op kinderen,” begint Sanne haar verhaal. “Een collega van mijn moeder had een oppas nodig voor een feestje dat ze in het weekend hadden. Mijn moeder gaf mijn nummer door, en ik vond het prima om op drie kinderen te passen van 14:00 uur tot 20:30 uur.” Sanne had genoeg ervaring en had verder niets gepland voor die dag.
De avond verloopt vlekkeloos… tot het misgaat
Een paar weken later was het zover. Sanne arriveerde bij het gezin en werd warm ontvangen. Na een korte uitleg over de kinderen en de regels in huis vertrokken de ouders naar hun feest. “Het ging geweldig. De kinderen waren vrolijk en we hebben de hele avond plezier gehad. We speelden spelletjes, bakten koekjes en keken een film,” vertelt Sanne. “Maar toen het 20:30 uur was, waren de ouders nog steeds niet terug. Ik maakte me zorgen, vooral omdat mijn moeder altijd zei dat haar collega punctueel was. Toch besloot ik nog even te wachten, omdat ik begreep dat een feestje soms uit kan lopen.”
Ongerustheid slaat toe
“Om 21:00 uur probeerde ik de vader te bellen, maar hij nam niet op. Ik stuurde ook wat berichten via WhatsApp, maar kreeg geen reactie. Om 21:30 uur, 22:00 uur, en zelfs om 22:30 uur probeerde ik opnieuw te bellen, maar tevergeefs.” Sanne’s bezorgdheid nam toe. “Het was inmiddels al twee uur later. Ik probeerde mijn ouders te bellen, maar mijn vader zat op een werkdiner en mijn moeder nam niet op. Ik belde de ouders van de kinderen nogmaals en stuurde een bericht, maar weer geen antwoord.”
Paniek en politie
“Om 23:30 uur besloot ik de politie te bellen, want ik wist echt niet meer wat ik moest doen. Ik was bang dat er misschien iets met de ouders gebeurd was,” vervolgt Sanne. “Een paar minuten later stond de politie al voor de deur. Maar precies op dat moment kwamen de ouders ook thuis. Ze schrokken zich rot toen ze de politieauto zagen.”
Een pijnlijke confrontatie
“De vader schreeuwde meteen dat ik gek was en vroeg zich af waarom iedereen zegt dat ik een goede oppas ben,” gaat Sanne verder. “Hij dacht dat er iets met zijn kinderen gebeurd was, maar ik legde uit dat ik de politie had gebeld omdat ik bang was dat er iets met hen gebeurd was. De moeder zei niets, maar de vader was onvermurwbaar. Gelukkig steunden de politieagenten me en vertelden ze dat ik in een onzekere situatie altijd mag bellen. Maar de vader bleef overstuur en verspreidt nu negatieve verhalen over mij op het werk van mijn moeder. Dit maakt ons heel onzeker, en ik durf nu niet meer op te passen, omdat ik bang ben dat ik het niet goed doe…” Wat zou jij tegen Sanne zeggen?
*Alle namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op Reddit doet de vrouw haar verhaal onder de naam thebabysitter9.
Lees ook: ‘Ik gaf mijn vriendin kritiek op haar uiterlijk en nu hoor ik niets meer van haar’
Wil je dit artikel bewaren? Pin ’t op Pinterest!
Bron: Reddit | Beeld: Pexels / Alex Green