Maxime Meiland over seksueel misbruik: 'Ik zocht de schuld bij mezelf'

'Ik heb me zo alleen gevoeld'

In haar boek Maxime – Misbruikt, Ontspoord en Nu… Gelukkig! beschrijft Maxime Meiland haar heftige levensverhaal over seksueel misbruik. In een openhartig gesprek met Grazia vertelt ze hoe ze hiermee andere vrouwen wil inspireren.

Heftige tienerjaren

Inmiddels kennen we Maxime Meiland als een zelfverzekerde vrouw, die in niets lijkt op het gemankeerde, kwetsbare vogeltje dat ze beschrijft in haar biografie. Na heftige tienerjaren, waarin ze moest dealen met verkrachtingen, een uitgelekt naaktfilmpje, depressieve gevoelens en ander verdriet, kan ze eindelijk weer ademhalen en genieten van het leven. “Ik ben op mijn gelukkigst”, vertelt de 27-jarige moeder van twee. “En dat is wat ik ook aan andere vrouwen wil laten zien, die iets soortgelijks hebben meegemaakt: het kan écht goed aflopen.”

Noodzaak

“Ik voelde heel erg de noodzaak om jonge meiden, en tegenwoordig ook jongens, te laten weten: je staat niet alleen”, vertelt Maxime over de reden waarom ze haar boek is gaan schrijven. “Ik heb zelf heel lang gedacht dat ik een van de weinigen ben die zo’n naaktfilmpje en verkrachtingen heeft meegemaakt. Maar je bent niet de enige, het komt veel vaker voor dan we denken”, vertelt ze. Toch was het schrijven een weloverwogen besluit. “Ik heb twee jaar nagedacht voordat ik aan het boek kon beginnen. Je weet: het is niet iets leuks, en je moet toch weer helemaal terug naar die tijd. Op een gegeven moment raakte ik zwanger van Vivé en dacht ik: dit is ook niet het moment, want ik moet nu in een happy place zijn. Maar nu voelde ik dat ik het gewoon moest doen, er wordt veel te weinig over dit soort onderwerpen gepraat.”

Schaamte

Zelf heeft Maxime ook heel lang niet over haar verkrachting durven praten. “Ik was vijftien jaar en schaamde me er heel erg voor. Ik heb het laten gebeuren, dacht ik toen. En dat heeft zo’n invloed op je omgang met mannen, dat het me daarna vaker is overkomen”, legt ze uit. “Nu weet ik dat ik bevroor – dat is iets wat vaker gebeurt als je zoiets heftigs meemaakt – maar op dat moment zocht ik de schuld bij mezelf. Terwijl verkrachting natuurlijk nooit jouw schuld is. Het heeft heel lang geduurd voordat ik erkende wat er écht was gebeurd, en ik heb me zo alleen gevoeld”, blikt Maxime terug. “Ik weet dat veel slachtoffers hun mond houden, omdat er altijd mensen zijn die zeggen: ‘Had je niet zus of zo kunnen reageren?’ Nee, je kunt niet weten hoe je in zo’n situatie reageert. Daarom word ik ook zo boos als mensen het slachtoffer de schuld geven.”

Victim blaming

Het typische victim blaming: ‘Had je maar niet zo’n kort rokje aan moeten doen…’ “Precies, ik kan me er zo aan ergeren als mensen dit zeggen. Al loop je in je blote reet buiten, dan is dat nog geen reden om verkracht te worden”, aldus Maxime. Daarom zeg ik in mijn boek – en dat gaat ook over die gelekte naaktfoto’s: moeders zouden hun dochters niet moeten waarschuwen, maar juist hun zonen moeten opvoeden, zodat ze respect leren hebben voor vrouwen. Ik zou ook nooit een meisje op de vingers tikken door te zeggen: ‘Je mag geen naaktfoto maken.’ Jongens moeten betere voorlichting krijgen, zodat ze deze niet verspreiden.”

Verder lezen? In de nieuwste Grazia vertelt Maxime Meiland meer over de ommekeer, de reacties van haar ouders en Leroy, vooroordelen, de toekomst én deelt ze haar beauty faves. Vanaf woensdag 26 april in de winkel! 

Lees ook: Wedding bells: boerin Bertie is verloofd!

Artikel bewaren? Pin hem op Pinterest!

Bron: Grazia | Beeld: NL Beeld / BrunoPress