Het praten over een zwangerschap kan behoorlijk kwetsend zijn
Het krijgen van kinderen is niet vanzelfsprekend. Niet iedereen wordt snel zwanger en in sommige gevallen lukt het helemaal niet. De 24-jarige Jennifer* wil dolgraag kids, maar het is haar helaas (nog) niet gegund. Helaas houdt haar zwangere collega absoluut geen rekening met de situatie van Jennifer.
Miskraam
Op een anoniem forum doet Jennifer haar verdrietige verhaal. Zo vertelt ze dat ze moeite heeft om kinderen te krijgen, zowel met haar voormalige als haar huidige partner. Jennifer is nog jong, maar heeft al vanaf jongs af aan een kinderwens. “Een paar maanden geleden was het eindelijk zover, ik was zwanger!”, schrijft Jennifer. Maar helaas was deze pret maar van korte duur. “In mijn zesde week kreeg ik een miskraam.”
Eerlijk verteld
Het krijgen van een miskraam is niet niks. Het doet je enorm veel pijn, maar omdat het zo persoonlijk is, wil niet iedereen het aan de grote klok hangen. Jennifer vond het fijn een paar dierbaren over haar miskraam te vertellen, zodat ze deze vervelende ervaring ook beter kon verwerken. Aan twee collega’s – waar ze enorm goed bevriend mee is – vertelde ze over haar miskraam. “Ik vertelde het aan hen om me beter te voelen, maar helaas pakte dit niet goed uit. Ik ben afgeluisterd of ze hebben het doorverteld, want na een paar dagen wisten al mijn collega’s het.”
Zwangerschapsverhalen
Ondanks dat iedereen op de hoogte was van de mislukte zwangerschap van Jennifer, hield één van haar collega’s hier absoluut geen rekening mee. “Mijn 28-jarige collega is momenteel zwanger en praat er continu met mij over. Ze vertelt over hoe snel ze zwanger raakte, hoe geweldig baby’s zijn en hoe mooi het moederschap is.” Daar blijft het echter niet bij. “Op een dag vroeg ze waarom ik zo lang wacht met het krijgen van kinderen, terwijl ze weet dat ik een miskraam heb gehad”, vertel Jennifer. “Toen heb ik recht in haar gezicht gezegd dat ze zich met haar eigen zaken moet bemoeien.”
Onaardig
“Ik weet dat ik brutaal ben geweest, maar ze weet dat ik onlangs een baby heb verloren. Ik worstel daar nog steeds mee, maar toch gedraagt ze zich op deze manier. Dat ik niet dagelijks huilend op kantoor zit, wil niet zeggen dat ik er geen pijn meer van heb”, stelt Jennifer. Ondanks dat ze bij haar standpunt blijft is Jennifer benieuwd of ze misschien te heftig gereageerd heeft. Is ze te hard geweest of was het terecht? Wij zijn benieuwd: wat zou jij doen als je in Jennifer haar schoenen had gestaan?
*Jennifer is niet de echte naam van de vrouw. Op het anonieme forum doet de vrouw haar verhaal onder de naam TheMysteryQueen
Lees ook: Relatie van moeder zit zoon dwars: ‘Ze kreeg een kind met de broer van mijn vader’
Bron: Reddit | Beeld: Pexels