‘Zodat ik eindelijk niet meer al hun klusjes hoef te doen’
Ben* woont samen met zijn broertjes en zusjes bij zijn ouders. Hij is de oudste, en binnenkort krijgt hij er nog een broertje of zusje bij. Thuis is het een drukke bedoening, en Ben voelt zich als oudste soms anders behandeld dan de rest. Dit irriteert hem al langere tijd, en hij kan niet wachten tot hij oud genoeg is om op zichzelf te wonen.
Grote familie
“Het spijt me als ik een beetje zeurderig klink, maar ik ben gewoon echt moe van alles,” begint Ben zijn verhaal op Reddit. Hij is de oudste thuis, met twee broertjes van dertien en zes, en twee zusjes van elf en negen. Maar het gezin is nog niet compleet, want zijn ouders verwachten binnenkort weer een baby. “Over ongeveer een maand verwachten ze nog een kind. Het voelt alsof ze me heel anders behandelen dan mijn broers en zussen,” legt Ben uit. Hij voelt zich niet alleen de oudste broer, maar ook een soort extra verzorger van de rest van de kinderen. “Vanaf jonge leeftijd had ik al klusjes in huis en moest ik op mijn broertjes en zusjes passen. Technisch gezien begon ik daarmee toen ik zeven was. Als we gingen winkelen, moest ik ‘de leiding’ nemen om ervoor te zorgen dat mijn broertjes en zusjes niet wegliepen, of ik moest hun hand vasthouden.”
Broertjes en zusjes
“Mijn broers en zussen hoefden echter nooit iets te doen,” vertelt Ben. “Mijn ouders vroegen hen nooit om mee te helpen, alleen mij. Als ik weigerde, werden ze boos en dwongen ze me alsnog. Wanneer ik vroeg waarom ik wel moest helpen en mijn broers en zussen niet, zeiden ze altijd dat zij jonger waren en dat dat logisch was.” Ben worstelt al jaren met dit probleem en ondanks zijn pogingen er met zijn ouders over te praten, lijkt er geen verandering te komen. “Dit ging jarenlang zo door, en zelfs toen er meer kinderen kwamen, veranderde er niets aan de verdeling van de klusjes. Mijn broers en zussen willen niet eens hun eigen afval opruimen; ze gooien het op de grond of laten het gewoon liggen, zodat anderen het moeten opruimen.”
“Ik ben gefrustreerd, omdat ik al klusjes moest doen toen ik jonger was dan zij nu zijn. Sinds mijn moeder opnieuw zwanger is, hangt er spanning tussen mijn ouders en mij. Hoe dichterbij de bevalling komt, hoe erger het wordt, omdat ik vaker mijn grenzen aangeef. Ze zeggen nu dat ik geen ‘nee’ tegen hen mag zeggen,” klaagt Ben.
Gezondheid
Kort geleden kreeg het leven van Ben een onverwachte wending, waardoor hij de situatie thuis nog vervelender vindt. “Een paar weken geleden belandde ik in het ziekenhuis en kreeg ik de diagnose van een hartprobleem. Het was echt heel eng. Thuis viel alles uit elkaar terwijl ik daar lag. Toen ik terugkwam, was het huis gewoon smerig, en dat was niet omdat ze zich zo veel zorgen over mij maakten,” vertelt Ben. Zijn ouders toonden weinig belangstelling en medeleven voor hun oudste zoon tijdens zijn tijd in het ziekenhuis. “Mijn ouders kwamen alleen langs als de dokter iets te melden had of als ze iets werd gevraagd. De rest van de tijd lag ik alleen in het ziekenhuis. Na mijn opname werd er een maatschappelijk werker aan ons gezin toegewezen. Zij hoorde wat er allemaal aan de hand was en beloofde ons te helpen.”
Maatschappelijk werker
Ben hoopte op verandering in zijn thuissituatie, nu iemand van buitenaf kon zien hoe het eraan toegaat. “Ze zei dat ze ervoor zou zorgen dat ik niet alles meer op mijn schouders hoefde te dragen. Maar mijn ouders luisteren niet naar haar, en ik moest gewoon weer doen alsof alles normaal was. Mijn broers en zussen gaven geen moer om het feit dat ik weer thuis was. Ze verwachten nog steeds dat ik alles voor hen doe.” Het advies van de maatschappelijk werker werd door zijn ouders in de wind geslagen, en dat vertelde Ben haar. Helaas kon ook zij weinig voor hem betekenen, en ze zei dat Ben er rekening mee moest houden dat er waarschijnlijk niets zou veranderen, omdat hij niet uit huis gehaald zou worden vanwege de situatie.
Thuis
De eerste avond dat Ben weer thuis was, gingen zijn ouders weg en lieten hem op zijn broers en zussen passen. “Het huis was nog steeds smerig, maar ik weigerde het schoon te maken, omdat het gewoon te veel werk zou zijn. Mijn ouders blijven zeggen dat als ik me beter voel, ik mijn normale taken weer moet oppakken, terwijl de dokter had gezegd dat ik het rustig aan moest doen voor een paar maanden,” aldus Ben. “Gisteren klaagden ze dat de baby elk moment kan komen en dat het huis een puinhoop is. Ik zei dat het niet mijn schuld was. Ze zeiden dat het mijn taak is om deze dingen op te lossen. Ik vertelde hen dat iedereen in het huishouden wat klusjes zou moeten doen, zodat het niet allemaal op één persoon neerkomt.”
Ruzie
“De discussie ging door, en toen zei ik dat ik niet kan wachten om achttien te worden en weg te gaan, omdat ze slechte ouders zijn die geen kinderen verdienen. Ze waren geschokt en vroegen wat ik bedoelde met dat ik zou vertrekken zodra ik 18 ben. Ze vroegen waar ik dan heen zou gaan en waarom ik zo’n verwend kind was.” Ben vraagt zich af of zijn opmerking te ver ging, of dat het terecht is dat hij zijn gevoel uitspreekt en graag uit huis wil. Wat denk jij?
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op het platform Reddit doet de man zijn verhaal onder de naam BackAfter5403.
Lees ook: ‘Mijn vriend begon me ineens uit te schelden tijdens een etentje met vrienden’
Wil je dit artikel bewaren? Pin het op Pinterest!
Bron: Reddit | Beeld: Adobe Stock