De man stelt dat hij omwille van zijn mentale gezondheid niet bij de bevalling kon zijn
Je kind ter wereld zien komen is voor veel vaders een speciaal moment. Daarnaast willen ook veel vrouwen dat hun lief erbij is voor wat emotionele steun. Paul moet er echter niet aan denken en kwam dan ook niet opdagen voor de tweede bevalling van zijn vrouw.
Medicijngebruik
Je vrouw niet steunen wanneer ze aan het bevallen is van je eigen kind, is niet iets wat je zomaar kunt maken. Toch is het wel dat wat Paul* deed. “Vier jaar geleden werd bij mij vastgesteld dat ik bipolair ben”, begint Paul zijn verhaal op het forum Reddit. Een jaar na zijn diagnose begon hij met medicatie, maar hij ontdekte dat de medicijnen zijn hoogte- en dieptepunten onderdrukten.
Eerste bevalling
Op het moment dat hij doorhad welk effect de medicijnen op hem hadden, raakte zijn vrouw zwanger van hun eerste kindje. “Het bleek een bevalling van twintig uur te zijn. Mijn vrouw had me al verteld dat de verlostang haar grootste angst was, maar dit gebeurde toch. Nadat ik zag wat ze deden met de verlostang werd ik licht in mijn hoofd, gaf ik over en moest ik echt even liggen. Door die bevalling was ik nog maar amper in staat om te eten en om mijn medicijnen te nemen.”
Stress
Twee jaar later raakte de vrouw van Paul weer in verwachting en dat gaf Paul veel stress. “Mijn vrouw probeerde me te troosten, maar als ik naar haar keek, zag ik niet meer de vrouw op wie ik verliefd werd. Ik kon gewoon niet meer naar haar kijken.”
Er even tussenuit
Paul nam contact op met zijn therapeut en zij kwam met de suggestie dat Paul wat tijd voor zichzelf moest nemen. Hij volgde dat advies op en ging een weekje in een vakantiehuisje zitten. Alleen viel die week tegelijkertijd met de bevalling van zijn vrouw. “Toen ik er twee dagen was, liet mijn schoonmoeder me weten dat mijn vrouw weeën had.”
‘Gruwelijke en walgelijke beelden’
In plaats van zich naar zijn vrouw te haasten, bleef Paul in het huisje dat hij had geboekt. “Het idee dat mijn vrouw moest bevallen maakte me misselijk. Ik zag alleen nog maar de gruwelijke en walgelijke beelden van vorige keer voor me. Ik werd bang voor wat er mentaal met me zou gebeuren als ik het nog een keer zou beleven.”
Weggebleven
“Ik wist niet dat de baby zo vroeg zou komen”, verdedigt Paul zich. “Mijn dokter schreef me onlangs nieuwe medicijnen voor die ik niet prettig vind. Het enige wat ik nu nog kan beheersen is mijn omgeving. Een verloskamer kon ik echt niet aan. Dus ik bleef de rest van de nacht en de volgende ochtend in het vakantiehuisje.”
Ondertussen sneerde Pauls schoonmoeder naar hem in een sms’je. “Ze zei dat woorden niet konden uitdrukken hoe boos zij en mijn vrouw op me zijn dat ik er niet bij was.” Paul vraagt zich dan ook af wat hij anders had kunnen doen.
Welk advies zou jij hem willen geven?
*Paul is niet de echte naam van de man. Op het forum doet hij zijn verhaal onder de naam throwawaysjs
Bron: Reddit | Beeld: Unsplash, Christian Bowen