‘Omdat hij om alles belde, dacht ik dat het nu weer om ‘niks’ zou gaan…’
Sarah* is een 36-jarige moeder van drie kinderen, die eindelijk besluit om een paar dagen met haar vriendinnen op stap te gaan. Haar man, Peter, blijft thuis om voor de kinderen te zorgen. Wat een zorgeloos weekend zou moeten zijn, verandert al snel in een stortvloed van telefoontjes over de meest banale dingen, wat Sarah uiteindelijk tot zo irriteert, dat ze haar telefoon uitzet.
Een zeldzaam moment van vrijheid
“Peter en ik hebben drie kinderen, tussen de vijf en tien jaar oud. Sinds de geboorte van onze jongste heb ik nauwelijks tijd voor mezelf gehad,” begint Sarah op een forum. Ze vertelt dat ze al jaren geen avondje uit met haar vriendinnen heeft gehad, omdat ze zich altijd op haar kinderen heeft gefocust. Dus toen een goede vriendin haar uitnodigde voor een paar dagen weg, was ze aanvankelijk terughoudend. Ze wilde haar kinderen niet zo lang missen. Maar Peter, die ervan overtuigd was dat hij de situatie thuis aankon, moedigde haar aan om te gaan. “Hij stond erop dat ik even weg zou gaan en beloofde dat hij alles onder controle zou houden.”
Een onophoudelijke stroom van telefoontjes
In eerste instantie voelde Sarah zich ontspannen, verheugd op een paar dagen zonder stress. Ze spraken af dat Peter alleen zou bellen als er een echte noodsituatie was. Maar tot haar ergernis hield Peter zich niet aan die belofte. Hij belde continu om te vragen waar hij simpele dingen kon vinden, zoals de haarborstel van hun dochter of het peper- en zoutstel. “Dit ging zo drie dagen lang door,” vertelt Sarah. “Elke keer herinnerde ik hem eraan dat hij alleen mocht bellen bij een noodgeval, maar hij negeerde dat compleet.”
De druppel die de emmer deed overlopen
Na dagen van frustratie besloot Sarah op dag vijf haar telefoon uit te zetten, wanhopig op zoek naar wat rust. Maar die rust was van korte duur. “Een van mijn vriendinnen kwam naar me toe en zei dat Peter haar had gebeld. Onze dochter was van haar fiets gevallen en had haar arm gebroken. Hij vroeg of ik onmiddellijk naar huis kon komen.” Zonder aarzelen haastte Sarah zich terug naar huis.
De nasleep
Eenmaal thuis werd ze niet verwelkomd met begrip, maar met koele afstandelijkheid. “Peter was ronduit onvriendelijk. Ik dacht eerst dat het door de stress kwam van het ongeluk van onze dochter, maar zijn houding bleef dagenlang hetzelfde.” Toen Sarah hem uiteindelijk confronteerde, barstte Peter uit. Hij beschuldigde haar van nalatigheid en verweet haar dat ze haar moederlijke verantwoordelijkheden had opgegeven voor wat hij een “zinloze vakantie” noemde. Sarah probeerde hem uit te leggen hoe frustrerend het was geweest om continu gestoord te worden voor de kleinste dingen, vooral omdat ze hadden afgesproken dat hij alleen bij een noodgeval zou bellen. Maar Peter hield vol dat elke situatie een noodgeval had kunnen zijn en dat ze altijd haar telefoon had moeten opnemen.
Nu is Sarah onzeker en vraagt ze zich af of ze het anders had moeten aanpakken. “Wat vinden jullie? Heb ik het verkeerd gedaan?” vraagt ze zich vertwijfeld af.
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Sarah vertelt haar verhaal op het forum onder de naam JackFruitPlus4345.
Lees ook: ‘Ik dacht dat ik de ideale partner had gevonden, maar er is één probleem…’
Wil je dit artikel bewaren? Pin het op Pinterest!
Bron: Reddit | Beeld: Pexels