De vrouw is opgevoed door haar oom, omdat haar ouders niet meer voor haar konden zorgen
Loreen* is als kind door haar ouders naar haar opa en oma gebracht en uiteindelijk nooit meer opgehaald. Haar oom nam de zorg voor Loreen op zich. Inmiddels hebben Loreens ouders weer contact met haar proberen op te nemen, maar hier wil de vrouw niets van weten. Op Reddit doet ze haar verhaal.
Oom en tante
“Ik ben voornamelijk opgevoed door mijn oom en tante. Mijn oudere zus kreeg een ernstige ziekte toen ik 6 was en mijn ouders besloten dat ze niet voor ons beiden konden zorgen. Ze dumpte me bij mijn grootouders en mijn oom nam me in huis”, begint Loreen haar verhaal. “Ze legden me niet eens uit wat er aan de hand was, alleen ‘je gaat oma een tijdje bezoeken’ en haalden me nooit meer op.”
“Mijn opa en oma en oom legden het later uit, en zij waren behoorlijk kwaad op mijn ouders. Ik heb mijn ouders sindsdien misschien 5 keer gezien en de laatste 9 jaar helemaal niet meer”, vervolgt Loreen. “Ik besloot geen contact meer met hen te hebben toen ik 12 was en omdat ik de enige was die contact zocht, viel alle communicatie weg.” Loreen geeft aan dat ze het goed heeft gehad bij haar oom en tante en dat ze haar als hun eigen kind hebben opgevoed. “Ik hou van mijn oom en tante en het blijkt dat ze geen kinderen kunnen krijgen, dus hebben ze altijd gezegd dat ik hun wonderkind ben, dat de ooievaar me eerst verkeerd heeft gestuurd. Ik werd formeel door hen geadopteerd toen ik 18 werd, ik wilde dat het eerder was geweest maar er waren wat bureaucratische dingen die dat erg duur en moeilijk zouden hebben gemaakt.”
Begrafenis
Loreens zus is onlangs uiteindelijk overleden aan haar ziekte. Tijdens de begrafenis probeerde Loreens ouders met haar te praten, maar Loreen ontliep ze. “Ze belden mijn oom op om met me te praten, maar ik zei dat ik dat niet wilde en hij zei dat ik op dat moment niet beschikbaar was.”
“Uiteindelijk hebben ze me met Kerstmis opgezocht toen ik met mijn oma naar de nachtmis ging, en ze kwamen naar me toe en probeerden me een knuffel te geven. Ik herkende ze wel, maar ik deed alsof ik ze niet herkende, trok me terug, en zei: ‘Sorry, ken ik jullie?’. Ze zeiden: ‘Wij zijn je ouders!’ en ik zei ‘Mijn ouders zijn thuis’, en ging bij mijn oma zitten. Ze zaten achter ons en ik voelde hun ogen in mijn rug prikken. Op weg naar buiten zeiden ze: ‘Herken je ons echt niet?’ En ik zei: ‘Oh, ben jij mijn vaders broer? Ik denk dat ik jullie nog ken van toen ik klein was.'”
Tweede kans
Loreens oma vindt dat ze haar ouders nog een kans moet geven, ook omdat ze haar een brief hebben gestuurd. “Ze schreven me een lange brief over hoe gekwetst ze zijn en hoe ik moet begrijpen dat ze het juiste probeerden te doen en dat ze altijd mijn ouders zullen zijn en dat ik dat niet kan veranderen. Andere familieleden vinden dat ik te hard was, omdat ze rouwen om mijn zus, maar ik vind niet dat ze – nu mijn zus er niet meer is – het recht hebben om ineens weer met mij contact te hebben.”
Wat vind jij dat Loreen moet doen?
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op het forum doet de vrouw haar verhaal onder de naam throwaway44121.
Lees ook: ‘Mijn vrouw vindt dat ik onze hond belangrijker vind dan haar zwangerschap’
Artikel bewaren? Pin hem op Pinterest.
Bron: Reddit | Beeld: Pexels