‘Hij heeft nooit tijd voor mij’
Een jaar geleden kreeg de man van Nynke*, Gerard*, een geweldige baan aangeboden. Hij accepteerde dit aanbod en verdubbelde daarmee hun gezamenlijke inkomen. Zijn baan vereist echter veel reistijd en hij is over het algemeen weinig thuis. Nynke regelt het huishouden en neemt de zorg voor hun kinderen en honden op zich, maar heeft het gevoel dat ze eraan onder doorgaat. Op het platform Reddit doet ze haar verhaal.
Tijd tekort
“Mijn man en ik hebben samen drie kinderen van de leeftijden acht, zes en drie, waarvoor ik voornamelijk de zorg op mij neem. Daarnaast hebben we twee honden en woont er geen familie in de buurt die mij kan helpen,” begint Nynke haar verhaal. “Het voelt de laatste tijd alsof ik er helemaal alleen voor sta en het ‘zorgen voor’ lijkt nooit op te houden. Het is een soort vicieuze cirkel: schoonmaken, kinderen, koken, honden, en dan begint alles weer opnieuw. Ik heb nooit tijd voor mezelf, laat staan voor vrienden.”
Nieuwe taakverdeling
“Voordat mijn man deze baan kreeg, hadden we tegenovergestelde werkroosters”, gaat Nynke verder. “Ik werkte ’s avonds in een restaurant/bar en hij werkte overdag. Op deze manier verdeelden we ook de zorg voor de kinderen, de honden en het huishouden. Mijn werk betaalde niet geweldig, maar ik werkte daar samen met een paar goede vrienden. Dat was mijn vorm van sociaal contact.”
“Sinds mijn man dagen achter elkaar weg is voor werk, kan ik die baan niet meer uitoefenen aangezien er dan niemand bij de kinderen is.” Nynke vertelt dat ze daarom een andere baan heeft genomen. “Nu heb ik een parttimebaan bij een supermarkt waar ik een hekel aan heb. Ik werk tijdens de uren dat de kinderen naar school gaan en mijn collega’s zijn – in vergelijking met mij – erg jong. Als ik thuiskom, sta ik gelijk weer in de zorg-modus.”
Nynke zou er een moord voor doen om terug te gaan naar hoe de taken vroeger verdeeld waren. “Ik had het toen ook druk als Gerard aan het werk was, maar ’s avonds was het dan zijn beurt. Nu sta ik er voor mijn gevoel echt alleen voor. Het ergste is wanneer de kinderen ziek worden en mij aansteken. Dan heb ik zijn hulp gewoon echt nodig.”
Te veel gevraagd?
“Gerard wil zijn baan niet opgeven, wat logisch is omdat hij zijn werk heel erg leuk vindt. Ik zie aan hem dat hij gelukkig is, maar ondertussen ga ik eraan onderdoor,” vervolgt ze haar verhaal. “Ik heb dit voorzichtig bij hem aangekaart, maar hij wou er niks over horen. Volgens hem kunnen we binnenkort een groter huis kopen, waarin de kinderen allemaal hun eigen kamer krijgen. We wonen momenteel in een rijtjeshuis en de twee jongsten slapen samen op één kamer, maar voor mij is het groot genoeg. Hoe breng ik hem aan het verstand dat ik wil dat hij op zijn minst minder gaat werken?”
De namen Nynke en Gerard zijn gefingeerd. Op Reddit doet de vrouw haar verhaal onder de naam buzzkillwifi.
Lees ook: ‘Mijn verloofde is al een week niet thuisgekomen van werk’