De vrouw in kwestie hield de achternaam van haar ex-man aan en had daar naar eigen zeggen goede redenen voor
We trouwen steeds minder in Nederland en áls we trouwen, komt het steeds vaker voor dat vrouwen niet de achternaam van hun man overnemen. Anna* deed dat wel. Sterker nog: na de scheiding houdt ze de achternaam van haar ex-man nog steeds aan. Ze deelt haar verhaal op een anoniem forum en vraagt de lezers om hun mening.
‘Heel vanzelfsprekend’
Anna trouwde heel wat jaren terug met Jason en nam toen de achternaam van haar man aan. Dat was, zo beschrijft ze, ‘heel vanzelfsprekend’. Met name omdat de band met haar eigen familie niet goed was. Anna en haar familieleden waren zelfs een beetje vervreemd van elkaar geraakt na een periode waarin ze haar slecht behandelden. Haar meisjesnaam laten vallen was dan ook bevrijdend voor Anna. “Het voelde alsof ik een nieuw persoon werd”, zegt ze over het aannemen van Jasons achternaam.
Ook bedrijfsnaam
Iets later richtte Anna samen met iemand anders een bedrijfje op. Voor de bedrijfsnaam kozen ze de achternaam van haar compagnon, plus Anna’s huidige achternaam (eigenlijk die van Jason dus). Het werd een succes. Iets dat Anna zelf toeschrijft aan het harde werken. Echter denkt haar inmiddels ex-man daar anders over: hij stelt dat het succes grotendeels te danken is aan het gebruik van zijn achternaam. De familienaam is namelijk goed bekend in de omgeving en wordt geassocieerd met degelijk ondernemerschap.
‘Het voelde meer mij‘
Hoe dan ook, een aantal jaren later liep de relatie op de klippen. “Het was een voor de hand liggende beslissing om de achternaam desondanks te houden”, zegt Anna. “Het voelde meer ‘mij’ dan de naam gebruiken van de familie die me zo slecht behandeld heeft.” Bovendien is het de helft van haar bedrijfsnaam. Deze veranderen zou ten koste gaan van de naamsbekendheid. Optie 2, haar eigen naam veranderen maar de bedrijfsnaam wel zo laten, ziet Anna ook niet zitten. Anna: “Het zou frustrerend zijn wanneer ik niet zo makkelijk erkenning krijg als mede-eigenaar, puur omdat het dan niet meer mijn naam is.”
Hij is het er niet mee eens
Kortom, Anna houdt haar achternaam – voor die optie kun je officieel kiezen, aangezien dit vastgelegd is in de wet. Maar legaal of niet, Jason is het hier niet mee eens. “Hij zei dat ik van zijn familienaam profiteerde”, legt Anna uit. “Ook zou het overkomen alsof ik gek ben en bovendien wordt zijn huidige vriendin er onzeker van. Dat laatste komt vooral door sociale situaties waarin ik mezelf met voor- en achternaam voorstel. Mensen weten dan niet automatisch dat ik zijn vrouw niet meer ben.”
Kortom, Jason wil dat ze stopt met het gebruiken van ‘zijn’ achternaam. Hij vindt dat ze hem alleen gebruikt om er zowel zakelijk, als sociaal van te profiteren. Daarom vraagt Anna zich af: ben ik hier nou de boeman? Of is het mijn volste recht om het op deze manier te doen?
Reacties
Wanneer je de reacties onder het verhaal leest, zie je eigenlijk niemand die het vreemd vindt. Andere vrouwen geven aan ook hun ex-partners’ naam te houden, onder andere omdat ze kinderen hebben die dezelfde naam dragen. Of omdat ze er een professionele carrière op gebouwd hebben. “Je bent niet voor niks gescheiden”, zegt iemand anders. “Dat betekent dat hij niks over jou en je keuzes te zeggen heeft. Hij en z’n nieuwe vriendin hebben gewoon fragiele ego’s.”
Ben jij het ermee eens? Of vind je dat Anna toch haar meisjesnaam weer moet aannemen?
*Anna is een verzonnen naam. De plaatser van het bericht op het forum deed dit onder de gebruikersnaam ‘Denolok’. De gebruikte afbeelding is slechts ter illustratie, niet een foto van de persoon in kwestie.
Lees ook: ‘Maakt het mannen onzeker als ik voorstel te betalen op een date?’
Bron: Reddit | Beeld: Pexels, Veerendra